Ekspedycja MIKE HORN K2 - Część 2

W maju 2015, Mike Horn i jego team opuścił Szwajcarię mając na celu wspinaczkę na najtrudniejszy szczyt świata, znanego również pod nazwą Góra Gór, K2. 

Mike jest w obozie bazy i uczy się, że to’jest góra, która decyduje czy wejdziesz na szczyt czy nie. Posłuchaj o niebezpieczeństwach, jakie napotkał w dążeniu zdobycia szczytu.

Po powrocie z tej wyprawy, Mike złożył nam wizytę w naszej siedzibie i wtajemniczył nas w swoją przygodę.  

Jeśli przeoczyłeś część 1, w której Mike mówi o szalonym zadaniu jazdy z Szwajcarii do Pakistanu. Kliknijtutaj.

Czy podczas podróży dałeś radę pojeździć na nartach? Ja to było?

Daliśmy radę pojeździć na nartach i to było coś wspaniałego, ponieważ na K2 było na początku dużo śniegu, a potem kiedy zacząłem osuwać się warunki uniemożliwiły jazdę na nartach. Dotarliśmy na K2 dosyć wcześnie, więc mogliśmy wnieść narty dość wysoko do obozu 2 (6400 metrów) i wykonaliśmy kilka wspaniałych zjazdów na naprawdę stromych odcinkach. K2 jest górą, na której można jeździć od samej góry do dołu i myślę, że to może być pomysłem, który zostanie w moich myślach, z doświadczeniem jakie mam z butami, które SCOTT przygotował specjalnie na tę wyprawę.

Moim największym zmartwieniem było to, czy moje stopy będą wystarczająco ciepłe w butach narciarskich, ale teraz kiedy już wiem, że będą ciepłe, wspinałbym się z dużo większą swobodą. Nary, których używałem (SCOTT Superguide 88), na rozmaitym podłożu i w rozmaitych warunkach śniegowych, były naprawdę dostosowane do góry i ’ z pewnością zabrałbym je ponownie. 

Używasz wielu naszych produktów w swoich wyprawach, jak się one sprawdziły?

Wiesz, produkty, które mi dał SCOTT były jednymi z najlepszych jakie używałem jako mountaineer (odzież, rękawice, narty, buty, kije).  W mojej 10-cioletniej karierze w mountaineeringu używałem kilku różnych marek i myśIę, że teraz’mam coś, co odpowiada moim potrzebom. Odzież jest dobra do wysokości 7000-7500 metrów i jeśli wejdziesz powyżej tej wysokości wkroczysz w strefę śmierci, gdzie potrzebna jest specyficzna dla mountaineeringu odzież puchowa.

Cieszymy się, że widzimy Cię w dobrej kondycji; niestety tym razem’nie zdobyłeś szczytu K2. Jak myślisz jaka była największa przeszkoda uniemożliwiająca Ci dojście na szczyt?

Ten rok był bardzo specyficznym rokiem na K2, wcale nie’było zimno. Było całkiem gorąco i ciepło w Karachi; mieli tam falę upałów, w której zginęło 800 osób. Gorąco podchodzi aż pod Himalaje, zaczyna się proces kondensacji i zaczyna padać śnieg. Zwykle panuje tam zima z niewielką ilością śniegu ale tego lata śnieg nigdy nie skończył padać. Masywne lawiny schodziły w dół przez bardzo silne wiatry przynoszące ten śnieg i przyklejając go na góry.

Jednego dnia przeszły cztery duże lawiny szlakie Season, którym się wspinaliśmy. To powodowało, że wspinaczka była bardzo niebezpieczna. Nigdy nie było wystarczająco długo i zimno, żeby śnieg osiadł, więc cały śnieg czekał na lawinę w wąskich gardłach i na krawędzi szczytu. Naszym problemem nie była wspinaczka na 8000 metrów, bo tam była bardzo gruba warstwa śniegu. Największym problemem było wejście z 8000 metrów na 8600 metrów, gdzie było bardzo duże zagrożenie lawinowe. Dodatkowo, podczas części wyprawy bardzo silnie wiało, wiatry trwały dość długo.

Po podjęciu decyzji o powrocie do Szwajcarii, wróciłeś z całym wyposażeniem? 

Podczas wyprawy, nie wiedzieliśmy kiedy się ona zakończy i czy w ogóle zdobedziemy szczyt czy nie, więc było bardzo trudno skoordynować drogę powrotną do Szwajcarii ze wszystkimi koniecznymi wizami. Więc wsadziliśmy samochody oraz wyposażenie na cargo i wysłaliśmy je statkiem do Genewy. Dla mnie to było małe rozczarowanie. To była taka piękna podróż przez wspaniałe krajobrazy, spotkaliśmy tak wielu miłych ludzi w drodze na miejsce, że było nam przykro nie mogąc ich spotkać w drodze powrotnej.

MyśIę, że następnym razem,’jeśli to będzie możliwe, zdecydowanie pojadę samochodem w tą i z powrotem, bo to byłoby swego rodzaju łagodnym zakończeniem wyprawy. Po ’pobycie w górach, naprawdę nie chcesz’ wsiąść na pokład samolotu i przelecieć nad tymi wszystkimi wspaniałymi miejscami i znaleźć się w Szwajcarii w jeden dzień. Rzeczywiście czujesz, że chciałbyś zakończyć to trochę wolniej, ale oczywiście czas jest ważny i mamy’ nowe projekty, dlatego’ musiałem wrócić do Szwajcarii tak szybko jak to możliwe.

Jak poradziłeś sobie z dostarczeniem wspaniałego materiału z całej drogi na druga stronę świata do Pakistanu?

Wiesz, ja’biorę udział w wyprawach od 25 lat i’popełniłem wiele błędów, z których wyciągnąłem wnioski. To pozwoliło mi być w stanie dostarczyć wspaniały materiał z zastosowaniem kamer 4K. To ułatwia możliwość filmowania w wysokiej jakości małą kamerą. Kamery 4K pozwalają na powiększenie obrazu przy zachowaniu dobrej jakości. To’tak jakbyś miał dwie kamery, jedną dającą szerszy obraz a jeśli powiększysz obraz możesz uzyskać zbliżenia. Tak właśnie pracowaliśmy, byliśmy bardzo małym zespołem. To’w zasadzie my sami stworzyliśmy ten materiał.

Wziąłem ze sobą mojego przyjaciela z Niemiec, który’jest zdumiewająco artystyczny. Wziąłem fotografa, który robił ze mną wyprawę Pangea, dookoła świata, trwającą 5 lat. Przyjechał z nami i robił zdjęcia.  Oczywiście w momencie opuszczenia obozu w bazie film i zdjęcia stają się twoim obowiązkiem. Możliwość pokazania tego czego doświadczasz innym ludziom, którzy być może nie bedą mieli podobnej okazji, staje się rzeczą bardzo ważną.

Musisz być w stanie zrobić wysiłek nakręcając film, robiąc zdjęcia i czasami’łatwiej jest powiedzieć “nie’jestem zbyt zmęczony, nie’chcę robić zdjęć”. Jeśli zaczniesz myśleć w ten sposób, nie zbierzesz wspaniałego materiału, ponieważ przeoczysz świetne chwile. My, widząc ilu ludzi nas obserwuje, jesteśmy zmotywowani w wyprawie do zwiększenia jakości materiału wysyłanego, znacznie lepszej niż wysyłamy do domu, żeby pokazać naszym rodzinom. Jeśli wiesz, że 22 miliony ludzi śledzą naszą wyprawę, chcesz dać im dobry materiał do obejrzenia.

Osoba, która robiła montaż, była z wami w obozie w bazie?

Montażysta czasami pracował na tylnym siedzeniu samochodu. Przyjechał z nami do obozu w bazie, ja miałem filmować a on zrobiłby montaż. Potem ja miałem montować kilka odcinków i dać jemu, mieliśmy pracować razem jako zespół, ponieważ jedna osoba nie dałaby rady być w kilku miejscach. Staje się rzeczą ważną znajomość tego z kim pracujesz i jaki jest wasz przekaz dla reszty świata.

Daltego’jest bardzo ważne, żeby znaleźć kogoś, kto’jest bardziej przyjacielem niż twórcą, ponieważ jeśli’jest przyjacielem, wiesz’, że będziesz’ w stanie zgrać ze sobą treść i obrazy, ponieważ znasz sposób jego pracy i to co on chce pokazać reszcie świata. Dzięki temu w tej wyprawie tak łatwo stworzyliśmy materiał, mieliśmy te same idee, a jeśli masz te same idee można’ masz świetną załogę.

To’praca w pełnym wymiarze, jeśli idzie o montaż, nie możesz po prostu wziąć wspinacza lub poszukiwacza przygód do obozu, nakręcić i zmontować film. Musisz wziąć artystę i to jest to’, co zrobiliśmy inaczej w tym roku, wzięliśmy artystę, a nie po prostu kolejnego wspinacza robiącego filmy.

Czy planujesz powrót na K2 kiedyś w przyszłości?

Wiesz, K2 jest górą gór, więc z pewnością będę miał taki projekt w przyszłości. Może’ zrobię coś innego w międzyczasie, zanim wrócę do K2, może’ zrobię inny szczyt o wysokości 8000 metrów, dzięki czemu odzyskam ten rytm i pozytywne myślenie. W 2013, szliśmy na K2 i również musieliśmy zawrócić. W 2014, szliśmy na Makalu i udało się zdobyć szczyt. W 2015, wróciliśmy na K2 i próbowaliśmy wejść na szczyt, ale w końcu się’ nie udało. Myślę, że gdyby mi się udało zdobyć teraz środki, wyprawa na Nanga Parbat w grudniu byłaby interesująca. To jeden z 8miotysięczników, który nie został zdobyty zimą. Więc może Nanga Parbat w wyprawie zimowej a potem znowu K2 w przyszłym roku. W idealnym świecie, to byłoby coś na co miałbym nadzieję, ale te wyprawy kosztują trochę pieniędzy i’ nie zawsze jest możliwe jest zdobyć finansowanie.

Teraz jesteś z powrotem w Szwajcarii,’ co Dalej:?

Mam następny sezon“The Island”, serii TV, którą zrobiłem z M6, gdzie trenowałem 13 ochotników w technikach survivalowych. A potem zostawiłem ich na wyspie, żeby przetrwali przez 30 dni. Program fajnie się sprawdził. To’ nie jest program w stylu’ reality TV, ponieważ tu nie możesz’ niczego wygrać. Służy’ po prostu temu, żeby zobaczyć, czy ty jako istota ludzka możesz przeżyć na wyspie z 12toma innymi osobami, których’ na początku nie znasz.

Zrobiliśmy dwie serie.  Po raz pierwszy’ wybrałem również 15 kobiet, które pojadą na wyspę i spróbują przetrwać. Na innej wyspie, oddalonej o 10 mil, będzie próbowało przetrwać 15tu mężczyzn, taki jest mój pierwszy projekt na listopad. Potem mam projekt Pole to Pole, który jest w fazie planowania i wystartuje prawdopodobnie w styczniu następnego roku. Zajmie mi prawdopodobnie ponad półtora roku.

Może wytłumaczyć projekt Pole to Pole? 

Projekt Pole to Pole Project to opłynięcie świata przez Biegun Północny i Południowy, coś podobnego jak zrobiłem w Latitude Zero na równiku, ale w inny sposób. Zatrzymam się na Wybrzeżu Szkieletów i grzęzawiskach Okavango na wyprawę. Potem zrobię wyprawę z rekinami w zaułku rekinów w Południowej Afryce po czym pożegluję na dół do Antarktydy, żeby ją całą przemierzyć. Łódź zabierze mnie po drugiej stronie i pożegluję przez Nową Zelandię, Australię i Japonię.

W każdym z tych miejsc zrobię wyprawę. Następnie łódź zostawi mnie na Arktyce, spróbuję przejść z miejsca, gdzie zostanę wysadzony przez Biegun Północny w dół do południowego końca Grenlandii. Tak więc’ to jest pełne opłynięcie świata przez dwa bieguny z wprowadzeniem rozmaitych czynników, takich jak pustynia, dżungla, ocean, tundra i wulkany.